Voor de tentoonstelling Calvin Me, in het Centrum voor Beeldende Kunst in Dordrecht, exposeer ik niet met mijn eigen werk, maar met tekeningen van Emma Kunz (1892-1963).
In 2005 kwam ik New York voor het eerst in aanraking met het werk van Kunz. Haar werk maakte onmiddellijk een diepe indruk op mij. Toen ik mij in haar achtergrond en werkwijze verdiepte, begreep ik waarom haar tekeningen zo’n grote aantrekkingskracht op mij hadden.
Kunz hield zich haar hele leven bezig met holistische processen. In haar tijd die juist gericht was op technologische vooruitgang, wijdde zij zich aan radiësthesie en alchemie. Op deze gebieden was ze, zoals ze zelf omschreef, een onderzoeker. Door naar haar eigen lichaam en naar de natuur te luisteren, ontdekte ze haar eigen animistische begrip. Haar geometrische configuraties in potlood dragen haar onderzoek, kennis en spirituele bewustzijn uit.
Kunz was zich er bewust van dat haar tijdgenoten niet klaar waren voor haar werk: “Er zal een tijd komen waarin mijn beelden begrepen worden. Ze zijn bestemd voor de eenentwintigste eeuw.”
