Met Nieuw Animisme – in het spoor van voorouderlijke praktijken – ben ik op zoek gegaan naar wat voorouderlijke praktijken, geworteld in de Indonesische animistische cultuur, ons vandaag kunnen leren. Als Indische, opgegroeid zonder vanzelfsprekende verbinding met deze cultuur, zoek ik naar manieren om dat verleden te herontdekken en te onderzoeken wat we er in het heden van kunnen leren.
Via workshops en rituelen onderzocht ik samen met een groep deelnemers Indonesische en Molukse spirituele tradities. Gedurende een reeks bijeenkomsten ontmoetten we spirituele begeleiders en kunstenaars die ieder vanuit hun eigen discipline ingangen boden. Zo leerden we de betekenis achter de sierlijke bewegingen van de Pencak Silat, maakten we gezamenlijk een groot Ikat-doek met oiale motieven, liepen we door voorouderlijke lijnen heen naar de toekomst, leerden we de fascinerende Kecak dans en oefenden we gezamenlijkheid via de gamelan. Ter afsluiting deelden we ons onderzoek aan publiek.
Nieuw Animisme – in het spoor van voorouderlijke praktijken – is voor mij zowel een persoonlijke als een artistieke zoektocht. Het is een manier om mijn Indische identiteit te verrijken en tegelijkertijd te wijzen op de maatschappelijke relevantie van animisme: een wederkerige relatie met de aarde aangaan.